Door Texas naar Roswell, New Mexico

Van de barrier-islands bij Galveston vertrekken we met harde wind en af en toe een beetje regen. Aan het eind van de landtong moeten we de baai die schepen toegang verleent  tot de stad Houston oversteken met een ferry die er zeker een half uur over vaart om de overkant te bereiken. Behalve meeuwen vliegen hier vooral pelikanen.

We volgen de rand-en rondwegen van Houston, de eerste tolwegen, om de paar kilometer betaal je 1,75 dollar voor het afgelegde stuk. We nemen highway 59 die parallel aan de kust loopt. Het landschap doet aan Noord-Holland denken of Groningen, en het weer ook. We besluiten te stoppen bij Victoria, maar daar treffen we het eerste rv-park dat vol is, en we rijden een paar mijl verder. De rv-parken staan hier vooral vol met contractors die in de olie-industrie hun geld verdienen. Vooral veel lassers zijn hier nodig. Ze rijden met hun pick-up truck met een trailer waarin ze wonen naar de omgeving waar ze werken, stallen de trailer en rijden met de pick-up naar het werk. Ook wonen er mensen min of meer permanent, waarbij ik twee categorien heb kunnen ontdekken: oudere stellen die waarschijnlijk huis en haard hebben opgedoekt en met het weer mee reizen. Ze rijden vooral in zeer luxe bussen met eraan gekoppeld een auto. Ook bijna altijd in die bussen: 1 of meerdere hondjes. De andere permanente categorie wordt gevormd door jonge stellen: waarschijnlijk nog niet in staat of nog niet gewenst om op een definitieve stek te gaan wonen. Zij versieren de ingang van hun camper met naambordjes, beeldjes, planten.

Victoria verlaten we en rijden verder door een eindeloos landschap. Eerst erg groen en vol kleur door alle kruiden die in bloei staan, maar hoe verder we van de kust afkomen hoe droger het wordt, en het landschap wordt steeds leger, droger, ruiger. Vooral na San Antonio rijd je honderden kilometers door volstrekte leegte, hier en daar ja-knikkers, maar weinig benzinestations, en dus (relatief) dure benzine. We overnachten in een dor rv-park, midden tussen San Antonio en Fort Stockton. Ook hier bestaat de populatie weer voornamelijk uit lassers. Overdag is het inmiddels behoorlijk heet maar ’s nachts koelt het sterk af. Het landschap is overweldigend maar verder is er eigenlijk weinig te zien, en we moeten op tijd in Las Vegas zijn omdat daar Matthias zich bij ons voegt. We rijden dus stug door en sukkelen opnieuw ca 400 mijl door de droge prairie richting Albuquerque. Vanaf Stockton rijden we over highway 285 naar Carlsbad en Roswell. Het monotone landschap zorgt ervoor dat het neerstorten van vliegende schotels hier opeens helemaal niet meer zo onmogelijk lijkt. En verdomd, halverwege Roswell zien we opeens 9 schijfvormige vliegende objecten die in formatie lijken te vliegen… Het lijkt eerst een fata morgana, maar we zien ze toch echt, weliswaar op een behoorlijke afstand, en ze bewegen van ons af. Voor ons waren dat in ieder geval unidentified flying objects, maar er zal wel een andere logischer verklaring voor zijn…Helaas geen foto van kunnen maken.  

Doorgereden tot het stadje Roswell, om morgen door te rijden naar Santa Fe. We hebben een probleem met de waterleiding in ons huisje (die lekt) en moeten maandag op zoek naar een monteur. Dit probleem is waarschijnlijk reeds opgelost door Johan!